Εταιρία δολοφόνων.

 Μια ιστορία που συγκλόνισε το πανελλήνιο την δεκαετία του 1980. 

Πρωταγωνιστής στην εξιχνίαση ήταν  ένας ηρωικός ιδιωτικός ερευνητής (ντετέκτιβ) ο 49 ετών τότε Κωνσταντίνος Σπύρου, ένας θρύλος στον τομέα του.

Όπως είχε πει μια προσωπικότητα  του χώρου: 10 Σπύρους να είχαμε στην Ελλάδα, έγκλημα δεν θα υπήρχε.  

Όλα ξεκίνησαν όταν 1981 ο 49χρονος τότε ιδιωτικός ερευνητής είχε ήδη τρεις περίπου μήνες που παρακολουθούσε έναν δικηγόρο.

Αιτία ήταν όταν ο  αδερφός του εφοπλιστή Χαράλαμπου Τυπάλδου και η οικογένειά του τον είχε προσλάβει, όταν ανοίχτηκε η διαθήκη του αποθανόντος από καρδιά σύμφωνα με την νεκροψία. Οι 135 κληρονόμοι, οι περισσότεροι άγνωστοι στην οικογένεια προκάλεσαν ποικίλα ερωτηματικά και έτσι κλήθηκε ο Σπύρου να αναλάβει την υπόθεση. 

Μια υπόθεση κληρονομικής απάτης που για την εξιχνίαση της χρειάστηκε να  την παραπέμψουν σε έναν ιδιωτικό ερευνητή εξελίχτηκε στην πιο μακάβρια ιστορία που είχε γνωρίσει έως τότε η Ελλάδα.

Τρόπος δράσης της οργάνωσης:

Ήταν μια δομημένη εγκληματική οργάνωση η οποία προσέγγιζε ηλικιωμένους με οικονομική επιφάνεια και στη συνέχεια τους δολοφονούσε για να επωφεληθούν τα μέλη της από τις διαθήκες τους, τις οποίες πλαστογραφούσαν. 

Όλα τα μέλη της οργάνωσης αποτελούνταν από πολίτες υπεράνω πάσης υποψίας με κοινωνικό γίγνεσθαι , μάλιστα ο αρχηγός ήταν δήμαρχος σε περιοχή στην Αθήνα, δικηγόρος στο επάγγελμα καθώς και για λίγους ψήφους δεν είχε εκλεγεί βουλευτής. Συνήθιζε να εκκλησιάζεται  τακτικά και έκανε αρκετές δωρεές στα φιλόπτωχα. Ένας άνθρωπος που αν τον  γνώριζες όπως είπε ο ερευνητής  θα έλεγες ότι είναι ένας πραγματικός Άγιος. 

(Ο κάθε άνθρωπος είναι καλός έως να αποδειχθεί το αντίθετο)

Τα κύρια μέλη της οργάνωσης απαρτιζόταν από τις εξής κατηγορίες: 

Επάγγελμα δικηγόρος.Αρχηγός 

 Επάγγελμα δικαστικός επιμελητής. Εμφανιζόταν ως επίδοξος «γαμπρός» στις ηλικιωμένες κυρίες που ήταν στόχοι της οργάνωσης.

Επάγγελμα εργολάβος. Ήταν αυτός ο οποίος είχε αναλάβει  την εξαφάνιση και την ταφή των πτωμάτων.

Επάγγελμα έμπορος. Ήταν ο υπαρχηγός της οργάνωσης ο οποίος επινοούσε τα σχέδια μαζί με τον αρχηγό.

Επάγγελμα θυρωρός. Ήταν αυτός ο οποίος κρατούσε τσίλιες στα εγκλήματα.

Επάγγελμα νοικοκυρά. Σύζυγος δικαστικού επιμελητή και στυγερή δολοφόνος πράγμα που την χαρακτήρισαν έτσι τα ίδια τα άτομα της οργάνωσης.

Αυτοί ήταν οι κύριοι εγκέφαλοι της οργάνωσης αλλά κατά περίπτωση υπήρχαν παρεμφερή άτομα και επαγγέλματα για την διευκόλυνση της εγκληματικής δράσης. 

Οι δολοφονίες γινόταν κατά τέτοιο τρόπο που οι θάνατοι  των θυμάτων φαίνονταν φυσιολογικοί, μόνο μέσω της βαθιάς έρευνας του Σπύρου αποδείχτηκε η εγκληματική δραση, που για κάποιους ακούγοντάς την για πρώτη φορά την θεωρούσαν φαντασίες. 

Θέλω να σημειώσω πως αυτοί  που δεν μπορούσαν να αντιληφθούν, να καταλάβουν και αμφισβητούσαν  τον ιδιωτικό ερευνητή ήταν άνθρωποι οι οποίοι δεν είχαν ούτε γνώση ούτε εμπειρία ούτε ζήλο για να διαλευκάνουν τέτοιου είδους  εγκλήματα. 

Το ότι αποκαλύφθηκε αυτό το κύκλωμα και αποδόθηκαν ευθύνες για 8 δολοφονίες οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στην επίμονη  εργασία του Κωνσταντίνου Σπύρου.  Ο ίδιος ισχυρίζεται ότι ο αριθμός  των θυμάτων είναι κατά πολύ μεγαλύτερος πράγμα που αν και δεν τεκμηριώθηκε ποτέ  φέρεται να  είναι αλήθεια.

Είπε ο Σπύρου σε συνέντευξη του παλαιότερα: Παρακολουθούσα την οργάνωση για 6 ολόκληρους μήνες, είχα βγάλει έξω όλους τους συνεργάτες μου και ήμασταν σκιά τους σε κάθε βήμα που κάνανε. 

Αυτό δείχνει τον επαγγελματισμό και την άρτια εκπαίδευση και εμπειρία που είχαν. 

Συναντήσεις με ανώτατους αξιωματικούς της Ελλάς, συνάντηση  με τον υπουργό  Δημόσιας τάξης ήταν πλέον ρουτίνα για τον (ντετέκτιβ) Σπύρου, αυτό γιατί δεν πήγαινε το μυαλό κανενός οτι μπορεί να ευσταθούν τόσο καλά οργανωμένα εγκλήματα. Η επιμονή και υπομονή τον αντάμειψαν καθώς έγινε ο θρύλος για την εξιχνίαση της εταιρίας δολοφόνων.  Όπως έχει ειπωθεί στο παρελθόν από το crime and study δεν υπάρχουν τέλεια εγκλήματα αλλά καλοί ερευνητές! 

 Ο Φόβος διαρροών για τον κύριο Σπύρου ήταν πάντα προτέρημα του και γι’ αυτό εμφανιζόταν στα κλιμάκια με την κωδική ονομασία Κωνσταντίνου. 

Η πάγια εντολή που είχε δώσει στους συνεργάτες του ήταν: Εάν λείψω για 1 ώρα σε οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας αναζητήστε με διότι κάτι θα μου έχει συμβεί. Τέτοιος ήταν ο κίνδυνος για την έρευνα της συγκεκριμένης εγκληματικής οργάνωσης. 

Μια πρόταση  κατά την διάρκεια των συναντήσεων με τα κλιμάκια ήταν, ας αφήσουμε να πραγματοποιήσουν την επόμενη εγκληματική πράξη και ερευνούμε τα στοιχεία λεπτομερώς. 

Ο ηρωικός ερευνητής  Κωνσταντίνος Σπύρου είπε, κάντε ότι νομίζετε εγώ άνθρωπο δεν θα αφήσω να κινδυνεύσει θα το πάω έως τέλους και μόνος μου. 

Πείθοντας ανώτατα κλιμάκια της Ελλάς αλλά και τις εισαγγελικές αρχές  με τα στοιχεία που είχε ο ερευνητής, του δόθηκαν άνδρες της  διεύθυνσης  ασφάλειας αττικής για την διευκόλυνση  από κοινού  στο έργο της εξιχνίασης.

 Επενέβησαν  έπειτα από μαζικές παρακολουθήσεις τελευταία στιγμή σε μονοκατοικία γλιτώνοντας  κυριολεκτικά στο παρά πέντε ένα ηλικιωμένο ζευγάρι και συλλαμβάνοντας τους δράστες. 

 

Η στιγμή  συλλήψης στην μονοκατοικία.

Έξω από την μονοκατοικία βρισκόταν το όχημα των δραστών, οι μισοί δράστες  ήταν μέσα  στο όχημα κι άλλοι μισοί εντός της οικίας. Ο ντεντέκτιβ Σπύρου μαζί με τους άνδρες ασφάλειας Αττικής αποφασίζουν να χωριστούν σε δύο ομάδες και να δράσουν από κοινού ως προς τη σύλληψη των δραστών. 

Μία ομάδα  κατευθύνεται  στο όχημα και η άλλη ομάδα στην πόρτα της οικίας. 

Ο ερευνητής ήταν στην ομάδα που θα πήγαινε  στην οικία καθώς εκεί   βρισκόταν και ο εγκέφαλος της σπείρας. 

Η πρόταση, αστυνομία ψηλά τα χέρια αντήχησε στην έρημη  μονοκατοικία. 

Δεν πέρασαν 3 λεπτά και όλοι οι δράστες είχαν συλληφθεί. 

Με δάκρυα στα μάτια όταν οι ηλικιωμένοι κατάλαβαν τι γινόταν φώναζαν τον ερευνητή και τους άνδρες ασφαλείας της Ελλάς σωτήρες μου, σωτήρες μου. 

Όπως ανέφερε ο ερευνητής τότε, αυτό το κλάμα ήταν για εμένα η μεγαλύτερη ανταμοιβή που θα μπορούσε να μου δώσει κανείς. Η συγκεκριμένη υπόθεση τον ζημίωσε οικονομικά αλλά τον ανέπτυξε ηθικά και κοινωνικά. 

( Δείχνει την τέλεια αυταπάρνηση του εγώ του για την εξιχνίαση καθώς  στο κάτω κάτω τις διαθήκες που του ανατέθηκε να χαλάσει τις είχε χαλάσει ήδη, εφόσον διαπίστωσε και μετέπειτα εγκλήματα αν ήθελε όπως ορίζει η νομοθεσία έκανε μια αναφορά στην Ελλάς και τελείωνε εκεί η ιστορία και σωστός  ηθικά και καλυμμένος νομικά θα ήταν, αλλά η θυσία για τον συνάνθρωπό του τον έκανε τον σημερινό θρύλο στον κόσμο των ιδιωτικών ερευνών αλλά και σωτήρα μιας ολόκληρης κοινωνίας).

Αξιοσημείωτο είναι πως η δολοφονία του  ηλικιωμένο ζευγαριού  είχε καθοριστεί να γίνει νωρίτερα και άλλαξε τελευταία στιγμή από την εγκληματική οργάνωση, πράγμα που δείχνει ότι η ερευνητική ομάδα υπό την καθοδήγηση του κυρίου Σπύρου ήταν σε τέλεια εναρμόνιση με τον στόχο τους, δηλαδή έγιναν η αόρατη σκιά των εγκληματιών που γνώριζαν κάθε τους βήμα. 

Σε έρευνα που ακολούθησε στο όχημα βρέθηκαν δύο αυτοσχέδιες θηλιές  οι οποίες ήταν για τον στραγγαλισμό των ηλικιωμένων καθώς και ακουαφόρτε για τον καθαρισμό του σπιτιού. 

Άξιας σημασίας ήταν ότι οι λάκκοι για την ταφή των  ηλικιωμένων  ήταν ήδη ανοιχτοί, πράγμα που αποδείχτηκε εκτός από τις παρακολουθήσεις των ερευνητών και από τον ίδιο τον δράστη ο οποίος άνοιξε τους λάκκους καθώς είπε κατά τη διάρκεια της προανάκρισης:  

Τους λάκκους τους άνοιξα για 700.000 δρχ.

Το σημαντικότερο στην υπόθεση αυτή ήταν ότι πολλοί εκ των δραστών των ειδεχθών εγκλημάτων ήταν άτομα υψηλού μορφωτικού επιπέδου σε συνδυασμό με την υψηλή κοινωνική θέση , γεγονός που τους καθιστούσε σε πρόσωπα υπεράνω πάσης υποψίας. Εξού και η δυσκολία να πειστούν οι αρχές από τον ταλαντούχο και πολυδιάστατο ιδιωτικό ερευνητή. 

Στο δικαστήριο ειπώθηκαν αυτές οι φράσεις από τον αρχηγό της οργάνωσης όταν κατάλαβε ότι πλέον οι ερευνητικές  αρχές έχουν στοιχειοθετήσει τα εγκλήματα ολοκληρωτικά: 

«Η ανθρώπινη ζωή δεν είναι ταμπού», «Αν υπήρχαν 100 εταιρείες δολοφόνων, η κοινωνία μας θα ήταν καλύτερη», «Σωστός στόχος δεν είναι να χτυπάς έναν εισαγγελέα όπως κάνουν οι εξτρεμιστικές οργανώσεις. Οι κλοπές και οι ληστείες, είναι κοινωνικές πράξεις. Τα άλλα είναι λόγια».

Κάτι που δείχνει το αμετανόητο των πράξεων του αρχηγού της εγκληματικής οργάνωσης ήταν όταν το 2001 πήρε άδεια, δεν ξαναγύρισε και συνελήφθη λίγους μήνες αργότερα σε διαμέρισμα στην Κυψέλη.  

Έπειτα κάνοντας χρήση έναν ποινικό κώδικα αποφυλακίζεται το 2008, το 2011 απαγάγει μια κυρία ο σκοπός ήταν ο ίδιος με τις προηγούμενες απαγωγές. 

Πρόκειται για μια  χήρα, η οποία γνώρισε τον Παπαδόπουλο μέσω γνωστών της, προκειμένου ως δικηγόρος , να τακτοποιήσει κληρονομικά της θέματα. Αφού ο Παπαπαδόπουλος όταν αποφυλακίστηκε είχε ανοίξει γραφείο τεκμηριώσεων διαφόρων υποθέσεων όπως  εκτελωνίσεις, οικονομικές υποθέσεις  και αλλά. 

  Η υπόθεσή της θυμίζει ταινία θρίλερ, αφού κρατούνταν κλεισμένη σε διώροφη κατοικία στη Συκιά Κορινθίας, επί πέντε μήνες και βρέθηκε εντελώς τυχαία, όταν κατά παράβαση των εντολών που είχε από τον ιδιοκτήτη, η καθαρίστρια ανέβηκε στον πρώτο όροφο. Ο 50χρονος ιδιοκτήτης του σπιτιού, ο οποίος επίσης κατηγορείται όπως και ένα ακόμη πρόσωπο, εκτιμάται ότι γνωρίστηκε με τον Παπαδόπουλο στη φυλακή. 

 Ο επίλογος κλείνει όταν ο Χρήστος Παπαδόπουλος μετά την τελική αποφυλάκισή του διέμενε στο Μενίδι. Εισήχθη στο νοσοκομείο Αγία Όλγα και μετά από σύντομη νοσηλεία άφησε την τελευταία του πνοή στο νοσοκομείο.

Το ηθικό δίδαγμα σε αυτή την υπόθεση είναι πως εάν ο συγκεκριμένος ιδιωτικός ερευνητής(ντετέκτιβ) Κωνσταντίνος Σπύρου δεν είχε τέλεια αυταπάρνηση του εγώ του και πείσμα ως προς την εξιχνίαση παραβλέποντας κάθε προσωπικό ρίσκο και κόστος, αυτή η υπόθεση δεν θα έβγαινε ποτέ στην επιφάνεια και η δράση της πιθανώς να συνεχιζόταν έως σήμερα ίσως και με διαφορετικά πρόσωπα.  

Ο κύριος Σπύρου στην πορεία προς εξιχνίαση βρέθηκε επάνω σε ογκόλιθους που έπρεπε να σπάσει κινδυνεύοντας καθημερινά την ζωή του αλλά και τις οικογένειάς του, χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν στην προσπάθεια κάποιων να τον σταματήσουν να ερευνά βρέθηκε για δυο μήνες στην φυλακή αδίκως, κάτι που δείχνει τις υψηλές διασυνδέσεις αυτών των οποίων ερευνούσε. ( Το ψέμα έχει γυάλινα πόδια, η δύναμη της αλήθειας αργά η γρήγορα τα θρυμματίζει).

Τα κατά συρροή  εγκλήματα κατά ζωής  που αποσκοπούν στην αποκόμιση περιουσιακού οφέλους γίνονται σχεδόν πάντα  με διαφορετικούς τρόπους και μεθόδους για την (μη αποκάλυψη) των δραστών και  όχι με την ίδια μέθοδο όλες οι εγκληματικές  ενέργειες κατά ζωής. 

Το λέω και το ξαναλέω τίποτε δεν μένει στο σκοτάδι όσο ανατέλλει ο ήλιος απλώς είναι θέμα χρόνου έως την Ανατολή. 

                 Αρθρογραφεί: Γ.Η